maledico

maledico
mălĕdīco (or separately, mălĕ dīco;

rarely in reverse order: qui bonis dicunt male,

Plaut. Bacch. 1, 2, 10; cf. id. Trin. 4, 2, 79), xi. ctum, 3, v. n. and a. [male-dico], to speak ill of, to abuse, revile, slander, asperse; constr. absol., or with a dat. (so class.) or acc. (post-Aug.).
(α).
Absol.:

aliud est maledicere, aliud accusare,

Cic. Cael. 3, 6.—
(β).
With dat.:

optimo viro maledicere,

Cic. Deiot. 10, 28:

turpissime alicui,

id. N. D. 1, 33, 93:

petulanter alicui,

id. Cael. 3, 8:

utrique,

Hor. S. 2, 3, 140:

Christo,

Plin. Ep. 10, 97, 5; Sen. Contr. 1, 4, 1.— Impers. pass.:

indignis si maledicitur, maledictum id esse dico,

Plaut. Curc. 4, 2, 27; Ter. Hec. 4, 2, 14. —
(γ).
With acc.:

si me amas, maledic illam,

Petr. 96; v. id. 74.—
II.
Esp., to curse, utter a curse upon (eccl. Lat.):

populo huic,

Vulg. Num. 22, 6 al. —Hence,
A.
mălĕdī-cens, entis, P. a., evil - speaking, foulmouthed, abusive, scurrilous (syn. maledi cus):

maledicentes homines,

Plaut. Merc. 2, 3, 75.— Comp.:

maledicentior,

Plaut. Merc. 1, 2, 31.— Sup.:

in maledicentissimā civitate,

Cic. Fl. 3, 7:

carmina,

Suet. Caes. 23; Nep. Alc. 11, 1.—
B.
mălĕdictus, a, um, P. a., accursed (post-class. for exsecrabilis):

maledicte parricida,

Spart. Get. 3, 3:

maledictus es inter omnia animantia,

Vulg. Gen. 3, 14: omnes incesti, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 7 praef.—Hence, as subst.: mălĕ-dictum, i, n., a foul or abusive word.
I.
In gen. (class.):

maledicta in aliquem dicere,

Cic. Q. Fr. 2, 3, 2:

in vitam alicujus conicere,

id. Planc. 12, 31:

maledictis figere aliquem,

id. N. D. 1, 34, 93:

maledicta in aliquem conferre,

id. Att. 11, 8, 2:

quod crimen (i. e. majestatis) non solum facto, sed et verbis impiis ac maledictis maxime exacerbatur,

Paul. Sent. 5, 29, 1.—
II.
In partic., a curse, imprecation:

esse in maledictis jam antiquis strigem, convenit,

Plin. 11, 39, 95, § 232:

scribere maledicta,

Vulg. Num. 5, 23.—
B.
Transf., a cursed thing:

Christus factus pro nobis maledictum,

Vulg. Gal. 3, 13:

maledictum non erit amplius,

id. Apoc. 22, 3.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • maledico — /ma lɛdiko/ agg. [dal lat. maledĭcus, comp. dell avv. male e tema di dicĕre dire ] (pl. m. ci ), lett. [che parla male alle spalle altrui e accusa falsamente: è una donna m. ] ▶◀ e ◀▶ [➨ maldicente agg.] …   Enciclopedia Italiana

  • malédico — adj. s. m. Maldizente …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • maledico — ma·lè·di·co agg., s.m. BU che, chi è incline alla maldicenza, alla calunnia, maldicente; lingua maledica, persona incline alla diffamazione maligna {{line}} {{/line}} DATA: 1529. ETIMO: dal lat. malĕdĭcu(m), comp. di male 1male e del tema di… …   Dizionario italiano

  • maledico — {{hw}}{{maledico}}{{/hw}}agg.  (pl. m. ci ; come superl. maledicentissimo ) (lett.) Maldicente, calunniatore …   Enciclopedia di italiano

  • maledico — pl.m. maledici sing.f. maledica pl.f. malediche …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • maledico — agg. (lett.) V. maldicente …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • BILINGUES — Plauto non semel serpentes dicti, in Persa, Actu 2. sc. 4. v. 28. in Asinaria etc. Nempe, si Salmasio credimus, serpentes tam tremulô motu crispant linguam, ut non una, sed gemina, videatur esse, Quomodo sarissam duplicare dicebantur, qui… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NAZARAEI — I. NAZARAEI dicebantur qui votum habeant sub lege, ab Ebraeo nazar, separare. Separabant enim se ipsos a tribus, vino scil. novacula, et pollutione a mortuis, idquie velad tempus, velad vitae terminum. Item Secta peculiaris Iudaeorum, qui quoad… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • maledire — ma·le·dì·re v.tr. FO 1. invocare su qcn. la condanna e il castigo divino: il padre maledisse il figlio degenere | di Dio, colpire con il proprio castigo: Dio maledisse Caino; anche in formule interiettive: che Dio vi maledica! Contrari: benedire …   Dizionario italiano

  • maledirsi — ma·le·dìr·si v.pronom.intr. CO rimproverare se stesso per un grosso errore commesso: si maledice per aver abbandonato gli studi, mi maledico per aver preso quella decisione {{line}} {{/line}} NOTA GRAMMATICALE: per la coniugazione vd. dirsi… …   Dizionario italiano

  • malalingua — /mala lingwa/ (o mala lingua) s.f. [grafia unita di mala lingua ] (pl. malelingue o male lingue ). [persona che parla male di altri] ▶◀ calunniatore, diffamatore, (fam.) linguaccia, (fam.) lingua pizzuta, (fam.) linguetta, maldicente, (ant.)… …   Enciclopedia Italiana

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”